شاعر خوبی ها ی سبز

   

    می گویند : سهراب در پی« عطر کاهگل های باران خورده و کویر پر رمز و راز و خانه های گلین و پنج دری های و حوض خانه های فراموش شده باغ زندگی و جوی آب روان و درختان کهنسال تنومند  که ریشه در هویت و سنت ایرانی دارد و در عین حال با اندیشه ای مدرن ونو گرا ودر پی نور و روشنایی و آموختن و آگاهی بیشتر بود ». اما چه کسی باور ندارد که سهراب در پی شناخت خود به خود رسید و ماحصل آنی شد که امروزه سهراب را در دیدگان مخاطب تصویر می کند.
   سهراب ساده ترین شکل را برای تصویر کردن پیچده ترین چیزها؛ زندگی برگزید. او به بدویت خود خواسته ای در زندگی و آثارش رسید که سرچشمه هستی از همان جا آغاز می شود.
   سهراب، شاعر بی پیرایه بودن های مدام و مادام است. او اندیشه و تفکر را به سکوت بکر و ناب طبیعت گره زده، آرام و امیدوار در اندیشه‌ی « خانه دوست » هایی که در تند باد زمان گم شده اند، در جستجوی « صدای پای آب » ،  « در فلق » به دنبال انسانیت انسان و... .
   هشتادمین سالروز تولد این نقاش شعرها گرامی باد.