بینامتنیت و ترامتنیت در ادبیات و هنر تطبیقی
بینامتنیت واژه‌ای است که یولیا کریستوا آن را ابداع کرد.بینامتنیت یکی از روشهای مطالعه در حوزه های معرفتی به ویژه ادبیات و هنر است.بر اساس نظریه بینامتنی هر متنی بر پایه متنهای پیشین شکل می گیرد.یعنی هیچ متنی بی‌تاثیر از متنهای پیشین نیست؛ به گفته رولان بارت: هر متنی بینا متن است .
ترامتنیت اولین بار توسط ژرار ژنت مطرح شد. درقالب ترامتنیت، می‌توان کلیه‌ی روابط یک متن را با غیر خودش مورد بررسی قرار دا د . ترامتنیت به مراتب گسترده تر از بینامتنیت است،روابط ترامتنی رابطه میان یک متن با غیر خودش را هم مورد بررسی قرار می دهد.
ژنت، ترامتنیت را به پنج دسته تقسیم می کند: بینامتنیت، پیرامتنیت، فرامتنیت، سرمتنیت وبیش متنیت.
دکتر بهمن نامور مطلق،دبیرفرهنگستان هنر و استاد دانشگاه، دو شنبه ۱۶ اردیبهشت در کارگاهی با موضوع «بینامتنیت و ترامتنیت در ادبیات و هنر تطبیقیِِِِ» به ویژگی‌ها،روابط و تفاوت‌های میان بینامتنیت و ترامتنیت می پردازد.
اگر علاقه‌مند باشید می توانید ساعت ۱۷ به مرکز هنر پژوهی نقش جهان بیایید و به صورت آزاد در این کارگاه شرکت کنید.
